Σχετικά με την… Παρέμβαση

Το κομμάτι της παρέμβασης διαφοροποιείται, όπως προαναφέρθηκε, από μαθητή σε μαθητή. Το υλικό μπορει να είναι το ίδιο, αλλά ο ειδικός θα πρέπει κάθε φορά να το προσαρμόζει στις ανάγκες του μαθητή του. Η χρήση πολυαισθητηριακών μεθόδων και παιχνιδιών είναι συνυφασμένη με την ειδική αγωγή καθώς επιτρέπει την δίοδο της πληροφορίας μέσω όλων των αντιληπτικών οδών, αξιοποιώντας τους διαφορετικούς τύπους νοημοσύνης, ενώ παράλληλα συμβάλει και στην καλύτερη δυνατή διατήρηση της πληροφορίας στη μνήμη. Έτσι, για παράδειγμα σε ένα παιδί με δυσλεξία που του είναι δύσκολη η αποκωδικοποίηση και η συγκράτηση φωνήματος- γραφήματος, δεν διδάσκουμε απλά το Α,α λέγοντας και γράφοντάς το, αλλά μπορούμε να το φτιάξουμε με Αφρό πάνω στο γραφείο, να το Σχεδιάσουμε στο πάτωμα, να το Ιχνογραφήσουμε στην πλάτη του, να πούμε μια Παράδοξη ιστορία, να Ακούσουμε την φωνή, να το φτιάξουμε με Πλαστελίνη. Στις περισσότερες δραστηριότητες προσπαθούμε να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον του παιδιού. Ο τονισμός, για παράδειγμα, σε παιδιά που δυσκολεύονται, μπορεί να γίνει αρχικά με σφραγίδες αντί για απλούς τόνους. Η Εκμάθηση της Ορθογραφίας μπορεί να γίνει μέσω της ζωγραφικής, η ακόμα και της ταύτισης γραμμάτων με χρώματα ώστε να διατηρούνται καλύτερα στην μνήμη του παιδιού. Οι στόχοι είναι κάθε φορά απλοί και συγκεκριμένοι. Κάθε δραστηριότητα χωρίζεται σε επιμέρους, εφικτούς, για το παιδί στόχους έτσι ώστε να μπορεί να νιώθει κάθε φορά την επιτυχία (ενίσχυση της αυτοπεποίθησης). Για παράδειγμα στην γραπτή έκφραση, δεν διορθώνουμε κάθε φορά τα πάντα. Εστιάζουμε σε έναν στόχο, κάθε φορά. Για παράδειγμα, να ελέγξουμε αν γράψαμε σωστά τις λέξεις που τελειώνουν σε (i), αν χωρίσαμε σωστά παραγράφους, αν βάλαμε σημεία στίξης κλπ. Στα παιδιά που δεν παρουσιάζουν κάποιο πρόβλημα και γενίκότερα στον άνθρωπο, η γνώση που αποκτάται για κάτι, γενικεύεται αυτόματα Αυτό δεν συμβαίνει στα περισσότερα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες που έχουν Αδυναμία Γενίκευσης, κάποιας συγκεκριμένης γνώσης. Για παράδειγμα, σχετικά με τους χρόνους του ρήματος. Βλεπουμε συχνά παιδιά με δυσκολίες ενώ χρησιμοποιούν σωστά τους χρόνους στον προφορικό τους λόγο, να δυσκολεύονται σε μια χρονική αντικατάσταση ή σε μια γραπτή έκθεση. Για τον λόγο αυτό, κάθε στόχος διδάσκεται_ κάθε φορά_ μέσα από μια μεγάλη ποικιλία διαφορετικών ασκήσεων, έτσι ώστε το παιδί να αναπτύξει όσο το δυνατόν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για αυτόν. Η διδασκαλία των χρόνων δηλαδή, μπορεί να ξεκινήσει απλά με ασκήσεις σχετικές με την έννοια του χρόνου όπως… τις μέρες, την ώρα και σταδιακά να προχωρήσει στα υπόλοιπα. Για τα παιδιά με Διάσπαση Προσοχής, συχνά χρησιμοποιούμε παιχνίδια που βοηθούν στη συγκέντρωση, όπως κρυπτόλεξα, επιτραπέζια κα τα οποία ενισχύουν τόσο την παρατηρητικότητα όσο και τη συγκέντρωση του παιδιού. Ακόμα, οι χώροι μας πρέπει επίσης να είναι κατάλληλα διαμορφωμένοι, για το πρόβλημα κάθε παιδιού. Παραδείγματος χάριν, ένας χώρος με πολλά εξωτερικά ερεθίσματα σίγουρα δεν βοηθάει την όλη κατάσταση, ειδικά στα παιδιά με διαταραχή ελλειματικής προσοχής, ΔΕΠ-Υ. Γράφει: η Ελένη Βασιλείου (Δασκάλα- Ειδική Παιδαγωγός) MSc Κοινωνικές Νευροεπιστήμες, Κοινωνική Παιδαγωγική & Εκπαίδευση